Zaman hammadde gibidir. Sana bu varlığınla; varolma hakkın/fırsatınla birlikte verilen tek şey ZAMAN dır. O’nu alır ve herhangi birşeye dönüştürürsün. Diğerleri zaten birşeydir. O’nlar bir formda, şekilde, duyguda ya da maddi değerde, oldukları gibi elindedirler zaten.
Oysa ZAMAN bir sihir gibidir. Hep ZAMAN'dasındır, AN'dasındır. An, herhangi birşeye dönüşür. AN geçmiştir, AN şimdidir, AN gelecektir. Herşey AN'dan çıkar, AN'da oluşur. Ne yaparsan, ne hissedersen AN'da olur. Diğer tüm zamanlar AN'dan çıkar. Anılar, deneyimler, duygular, maddi gelen gidenler, hepsi AN'da olur. Bu yüzden ZAMAN sahip olduğun herhangi birşeye dönüşebilir, dönüştürülebilir TEK şeydir. Her ne yaparsan hammadde olarak ZAMAN'ı kullanır AN'da yaratırsın. Hayatının her salisesi yolunu çizersin.
Bu yüzdendir ki, sağlığın/varoluşunla beraber karşılıksız olarak sahip olduğun TEK şey ZAMAN dır. Bunlar sana hiçbir şey beklenmeden, hiçbir talepte bulunulmadan, yönlendirilmeden ALTIN BİR TEPSİDE sunulmuştur. O’nu en iyi ve en yararlı şekilde kullanırken, sağlığın ve coşkun için, aynı zamanda da en mutlu, keyifli ve huzurlu hayatı yaratmalısın. Sonuç olarak şuna varırız:
“ZAMAN sadece yarar kaygısı(1) taşımalı ve bu bir şekilde mutlaka varoluşu ödüllendirmek ve yaşam coşkusunu beslemek amacıyla mutluluk, huzur ve keyiften ödün vermeyecek bir yaşam biçimini tesis etmelidir.”
(1)yarar kaygısı: Bazen kariyerde iyileşme, kendini geliştirme, bazen ruhsal tekamül(2) yönünde ilerlemeyi içerebilir.
(2)ruhsal tekamül: Ruhsal tekamül tek başına olmak durumunda olmadığı gibi böyle birşey pek söz konusu da olamaz. Bilindiği gibi VAROLUŞ ya da OLMAK içinde sonsuz somut ve soyut Dünyevi problemi ve araçları içeren, YARGILAMASIZ, çok bilinmeyenli-çok denklemli-çok çözümlü bir ÖĞRENME SİLSİLESİDİR. Ortak – Kozmik bilince bilinç ve deneyim katan BÜTÜNÜN farkındalığını arttıran bir OTO – TEKAMÜL söz konusudur. Meslekler, aile/çevre, sorunlar, maddi ve manevi koşullar; hepsi araçlardır.
İnsanlığın çok çok azı sistemin maksadından haberdar olarak dünyayı solumaktadır ancak istisnasız hepsi kucaklarına koyulan bu OYUNCAKLARIYLA otomatikman TEKAMÜLE katkıda bulunmaktadır. Tek başına RUHSAL TEKAMÜL bir amaç olmak zorunda değildir. Yol zaten birdir. Bu da bunu güvenle ve gerçeklikle sağlamak için DUALİTE PERDESİ tarafından sağlanır. Bu TEK ve BİR ilahi düzenin işlemesi, meleklerin(yani bizler) tekamüle insan formunda aracılığını sağlamak, oyuncaklar ve tecrübeler bağlantısı DUALİTENİN gereğidir. Anlaşılıyor ki en azından şu aşamada, ve bir müddet daha insanoğlu tekamül için dualiteyi MOTOR olarak kullanacaktır. Yaşayış ne ve nasıl olursa olsun tekamül vazgeçilmezdir. O olur...
0 yorum: