Bebekken kardeşmiş insan |
Kimseyi bilmez, herkesi severmiş.
Bebekken doğanınmış insan,
Kuş, böcek, yılan, köpek ayırmazmış.
Bebekken temizmiş insan,
İster gül, ister büzüştür suratını, gülümsermiş.
Bebekken sadeymiş insan,
Para, parti, din, ırk bilmezmiş.
İnsan büyümüş, akıllanmış, olgunlaşmış.
Oralı, buralı olmuş,
Ak olmuş, kara olmuş,
Zengin, fakir olmuş insan.
Gülmek, sevmek bilmezmiş.
Toprak, üretmek bilmezmiş.
Verileni yemiş, gösterileni istemiş.
Yemiş bitirmiş insan,
Şimdi gökler kara, yerler kan.
Dünya bozuk, insan insana düşman.
Geriye son kalan,
Son bir damla yaş özünden içine akan.
Isınmış, serinlemiş.
Bir kez daha demiş, yeniden.
Emre Güney
22 Temmuz 2010
Emre'cim çok güzel yüreğine sağlık. Öz
YanıtlaSilKUZİMM, bunu sen mi yazdın dicemmm ayıp mı olacak diye düşünmekteyim. ÖYLE YADA BÖYLE, SÜPEERR SÜPEERR SÜPEERRR,
YanıtlaSiltüylerim diken diken oldu.
GÜVEN
tebrikler kardeşim süper olmuş ...
YanıtlaSilözünü kaybetmiş insanlara özünü hatırlatan bir şiir duygulandım...